تلخی اوقات (مژگان عباسلو)

بگذار که اوقات تو را تلخ کنم گاه                         شیرینی بسیار خوراک مگسان است

پیر جهان دیده (واعظ قزوینی)

صد حیف که ما پیر جهان دیده نبودیم                            وقتی که رسیدیم به ایام جوانی

توبه کردم (صائب تبریزی)

زاهدم برد به مسجد که مرا توبه دهد                          توبه کردم که نفهمیده به جایی نروم