چو دخلت نیست... (سعدی)

چو دخلت نیست خرج آهسته تر کن                        

که می خوانند ملاحان سرودی

اگر باران به کوهستان نبارد                                   

به سالی دجله گردد خشک رودی

آشفته پا (آشفته شیرازی)

آشفته پا ز سلسله زلف او مکش                       عمری که صرف عشق نگردد بطالت است

کشته دوست (فواد کرمانی)

زنده در هر دو جهان نیست به جز کشته دوست        

کشته ام کشته او را که جهان زنده به اوست

از در دوست درآ جلو گه دوست ببین                       

که رخ دوست نبینی مگر از دیده دوست

بلای عشق (ابوالحسن ورزی)

بلای عشق را جز عاشق شیدا نمی داند                به دریا رفته می داند مصیبت های دریا را

وصال (عراقی)

ما را ز هم جدا کرد ایام ورنه ما را                        با دولت وصالت خوش بود روزگاری

مکافات (فروغی بسطامی)

خواهی که دلت نشکند از سنگ مکافات                   مشکن دل کس را که در این خانه کسی هست

دل

دل نیست هر آن دل که دلارام ندارد                               بی روی دلارام،دل آرام ندارد

درد عشق (سعدی)

دردی است درد عشق که هیچش طبیب نیست           

گر دردمند عشق بنالد غریب نیست 

دانند عاقلان که مجانین عشق را                              

پروای قول ناصح و پند ادیب نیست