غم قیامت (صائب)

مرا ز روز قیامت، غمی که هست این است

که روی مردم عالم دوباره باید دید

کلک هنر (شهریار)

‌ای که از کلک هنر نقش دل انگیز خدایی

حیف باشد مه من کاین همه از مهر جدایی

ای بی وفا (فاضل نظری)

ای بی وفای سنگدل قدرناشناس!
از من همین که دست کشیدی تو را سپاس

دوستان (سعدی)

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی

غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

هجران

هجران نه کار آدم و حوا نه سیب بود

آدم میان آن همه خوبی غریب بود

منزل ویران (حافظ)

خرم آن روز کزین منزل ویران بروم

راحت جان طلبم وز پی جانان بروم

گناه (شهریار)

یک عمر گنه کردم و شرمنده که در حشر

شایان گذشت تو مرا نیست گناهی

غارت عشق (هوشنگ ابتهاج)

نه دلی ماند و نه دینی ز پی غارت عشق

آه از این فتنه که برخاست، امان ای ساقی

بی نصیب (اخوان ثالث)

هر که آمد بار خود را بست و رفت

ما همان بدبخت و خوار و بی نصیب

زان چه حاصل جز دروغ و جز دروغ

وین چه حاصل جز فریب و جز فریب