جور (هاتف اصفهانی)

به من گفتی که جور من، نهان می‌دار از مردم

تو هم نوعی جفا می‌کن که بتوان داشت پنهانش

شب های تاریک (مولوی)

مرا بیدار در شب های تاریک

رها کردی و خفتی یاد می دار

فتادی بارها دستت گرفتم

دگر باره بیفتی یاد می دار

نرسید (سعدی)

همه عالم سخنم رفت و به گوشت نرسید

آری آنجا که تو باشی سخن ما نرود

دوست (قاآنی)

ای دوست به عمر رفته مانی

ترسم که نبینمت دگر بار