بلوار میرداماد (محمدعلی سپانلو)

بلوار میرداماد، با لحظه های آزاد

پنجاه سال دیگر، از ما می آورد یاد

در روزهای رنگین

یک روز آفتابی، با آسمان آبی

آن سوی عصر غربت، تصویری ار رفاقت

می ترسم

من از تکرار می ترسم

من از تکرار آن جنجال ناهنجار می ترسم

من از فردای این دیوار

من از خروارها آوار می ترسم

زنده باش (هوشنگ ابتهاج)

به سان رود

که در نشیب دره سر به سنگ می زند

رونده باش

امید هیچ معجزی ز مرده نیست زنده باش

تلخی خواهش (راقم مشهدی)

فزون ز تلخی مرگ است تلخی خواهش

به درد خویش بمیر، از کسی دوا مطلب

رستخیز حوادث (صائب)

از دست رستخیز حوادث کجا رویم؟

ما را میان بادیه باران گرفته است

مده خاطر (سعدی)

به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار

که بر و بحر فراخ است و آدمی بسیار

اگر زمین تو بوسد که خاک پاک توام

مباش غره که بازیت می دهد عیار

بهار خویش (امیرخسرو دهلوی)

اگر ای حریف، داری نظری به روی یاری

به بهار خویش خوش شو که بهار من نیامد

اهل حقیقت (خواجوی کرمانی)

جان هر زنده دلی زنده به جانی دگر است

سخن اهل حقیقت ز زبانی دگر است

کوه ظلم (ابوسعید ابوالخیر)

آن کس که به کوه ظلم خرگاه زند

خود را به دم آه سحرگاه زند

ای راهزن از دور مکافات بترس

راهی که زنی تو را همان راه زند

سوگ (اخوان ثالث)

کدامین سوگ می گریاندت ای ابر شبگیران اسفندی؟

اگر دوریم اگر نزدیک

بیا با هم بگرییم ای چو من تاریک