بگذرد (عراقی)

عمرم گذشت و یک نفسم بیشتر نماند

خوش باش کز جفای تو، این نیز بگذرد

ای دوست، تو مرا همه دشنام می دهی

من می کنم دعای تو، این نیز بگذرد

سفر کرده (حافظ)

ای که در کوچه معشوقه ما می گذری

برحذر باش که سر می شکند دیوارش

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

عشق (اوحدی مراغه ای)

جهان بر دشمنان بفروش و عشق دوستان بستان

که مقصود از جهان عشق است و باقی سر به سر بازی

آفریده اند (سعید بیابانکی)

چشم تو را اگر چه خمار آفریده اند

آمیزه ای ز شور و شرار آفریده اند

ابنای زمان (حافظ)

نقدها رو بود آیا که عیاری گیرند

تا همه صومعه داران پی کاری گیرند

حافظ ابنای زمان را غم مسکینان نیست

زین میان گر بتوان به که کناری گیرند

یک حرف (فقیر شیرازی)

گفتم که الف، گفت دگر هیچ مگو

در خانه اگر کس است یک حرف بس است

قطع نظر (زرگر اصفهانی)

گر قطع نظر از من بی تاب توان کرد

جز صبر که- آن هم نتوانم- چه توان کرد

بگو (خیام)

ناکرده گنه در این جهان کیست بگو

آن کس که گنه نکرده چون زیست بگو

من بد کنم و تو بد مکافات دهی

پس فرق میان من و تو چیست بگو

حساب (سعدی)

به سکندر نه ملک ماند و نه مال

به فریدون نه تاج ماند و نه تخت

بیش از آن کن حساب خود که تو را

دیگری در حساب گیرد سخت