قلم قضا (خیام)

بر من قلم قضا چو بی من رانند

پس نیک و بدش چرا ز من می دانند

دی بی من و امروز چو دی بی من و تو

فردا به چه حجتم به داور خوانند

چه خواندی (شفیعی کدکنی)

تو در نماز عشق چه خواندی

که سال هاست

بالای دار رفتی و این شحنه های پیر

از مرده ات هنوز

پرهیز می کنند

بار سفر (ملک الشعرای بهار)

دعوی چه کنی داعیه داران هم رفتند

شو بار سفر بند که یاران همه رفتند

خواب گران (فروغی بسطامی)

ساقیا در قدح باده چه پیمودی دوش

که حریفان همه در خواب گرانند هنوز

مژده (حافظ)

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنین نماند، چنین نیز نخواهد ماند

من ار چه در نظر یار خاکسار شدم

رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

اختیار (صائب تبریزی)

رفته است از دست ما بیرون عنان اختیار

در رکاب باد چون برگ خزان افتاده ایم

چرا (فریدون مشیری)

چرا از مرگ می ترسید

چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید

خوبی (سعدی)

تو در عالم نمی گنجی ز خوبی

مرا هرگز کجا گنجی در آغوش

نخستین بار (اخوان ثالث)

آن نخستین بار و گویا آخرین دیدار با او بود

دیگر او را کی توانم دید؟