سرگذشت (شفیعی کدکنی)

چه پرخون نوشتند این سرگذشت

دلی کو کزین غصه پرخون نگشت؟

خردمند دیرینه خوش می گریست

اگر مرگ داد است بیداد چیست؟

خردمند (فردوسی)

به جویی که بگذشت یک روز آب

نسازد خرمند از او جای خواب

بهار را دریاب (صائب تبریزی)

درون خانه خزان و بهار یک رنگ است

ز خویش خیمه برون زن بهار را دریاب

ما را بس (حافظ)

من و هم صحبتی اهل ریا، دورم بود

از گرانان جهان رطل گران ما را بس

قصر فردوس به پاداش عمل می بخشند

ما که رندیم و گدا، دیر مغان ما را بس