بجوی (سعدی)

گر توانی که بجویی دلم امروز بجوی

ور نه بسیار بجویی و نیابی بازم

کلید گنج مروارید (اخوان ثالث)

آن که هرگز چون کلید گنج مروارید

گم نمی شد از لبش لبخند

خواه روز صلح و بسته مهر را پیمان

خواه روز جنگ و خورده بهر کین سوگند

قاعده عشق (صائب)

انگشت به لب مانده ام از قاعده عشق

ما یار ندیده تب معشوق کشیدیم

فرزند (مهدی حمیدی)

چو بگذشت از پس آن جنگ دشوار

از آن دریای بی پایاب، آسان

به فرزندان و یاران گفت چنگیز

که گر فرزند باید، باید این سان

مسلخ عشق (خاقانی)

در مسلخ عشق جز نکو را نکشند

روبه صفتان زشت رو را نکشند

گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز

مردار بود هر آن که او را نکشند

یزدان (مرتضی کیوان هاشمی)

به یزدان می سپارد گله را چوپان، نمی داند

خدای گوسفندانش، خدای گرگ ها هم هست

بهار (پابلو نرودا)

اگر تمام گل ها را هم از شاخه بچینید

نمی توانید جلوی آمدن بهار را بگیرید

بزرگی (فردوسی)

چو اندر تبارش بزرگی نبود

نیارست نام بزرگان شنود

ستیز (سعدی)

چو جنگ آوری با کسی برستیز

که از وی گزیرت بود یا گریز

گریست (فردوسی؟)

گر این تیر از ترکش رستمی است

نه بر مرده بر زنده باید گریست