پیرم و گاهی دلم (شهریار)

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند

بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند

غم دل (سعدی)

غم دل با تو نگویم که نداری غم دل

با کسی حال توان گفت که حالی دارد

قصه دل (هوشنگ ابتهاج)

امشب به قصه دل من گوش می کنی

فردا مرا چو قصه فراموش می کنی

دستم نمی رسد که در آغوش گیرمت

ای ماه، با که دست در آغوش می کنی

عشق (سعدی)

زندگان را نه عجب گر به تو میلی باشد

مردگان بازنشینند به عشقت ز قبور

مرغ سحر (سعدی)

ای مرع سحر تو صبح برخواسته ای

ما خود همه شب نخفته ایم از غم دوست

تمنای وصل (سعدی)

سعدی به قدر خویش تمنای وصل کن

سیمرغ ما چه لایق زاغ آشیان توست

تاوان عشق (فاضل نظری)

تاوان عشق را دل ما هر چه بود داد

چشم انتظار باش در این ماجرا تو هم

عاشق (سعدی)

خاک را زنده کند تربیت باد بهار

سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم

عاشق آن گوش ندارد که نصیحت شنود

درد ما نیک نباشد به مداوای حکیم

جان (هوشنگ ابتهاج)

چنان تو در دل من جا گرفته‌ای ای جان

که هیچ کس نتواند گرفت جای تو را

سحر (اخوان ثالث)

این شب تیره اگر صبح قیامت باشد

آخرالامر به هر حال سحر خواهدشد