گریست (سعدی)

شخصی همه شب بر سر بیمار گریست

چون روز آمد بمرد و بیمار بزیست

کشته (حافظ)

دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر

کای نور چشم من، به جز از کشته ندروی

شادی (مولوی)

مرا عهدی است با شادی که شادی آن من باشد

مرا قولی است با جانان که جانان جان من باشد

فراق (سعدی)

چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن

به امید آن که روزی به کف اوفتد وصالی

درد (هوشنگ ابتهاج)

ای کوه تو فریاد من امروز شنیدی

دردی است در این سینه که همزاد جهان است

عنان مال خویش

عنان مال خویش به دست غیر مده

که پس گرفتن آن کمتر از گدایی نیست

مست حسن (وحشی بافقی)

مست حسنی با رقیبان میل می خوردن مکن

بد حریفانند آن ها، گفتمت هشیار باش

نیکی (فردوسی)

به نیکی گرای و میازار کس

ره رستگاری همین است و بس

دنیای ما (فاضل نظری)

نه تنها غم که لبخند سلامت باد مستان هم

گواهی می دهد دنیای ما دنیای شادی نیست

سر چشمه (سعدی)

سر چشمه شاید گرفتن به بیل

چو پر شد نشاید گذشتن به پیل