آتش عشق (حافظ)

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش

این چراغی است کزین خانه به آن خانه برند

نوبهار (محتشم کاشانی)

به یک خزان مکن از حسن خویش قطع امید

که گلستان تو را نوبهار بسیار است

شتاب عمر (مهدی سهیلی)

در شتاب عمر فرداها همه دیروز شد

نارسیده نوبهاران، فصل تابستان گذشت

یاری (خواجوی کرمانی)

روز شادی همه کس یاد کند از یاران

یاری آن است که ما را شب غم یاد کنید

ای وای بر اسیری (حزین لاهیجی)

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد
در دام مانده باشد صیاد رفته باشد

ساقی به دست باش (هوشنگ ابتهاج)

باز آی دلبرا که دلم بی قرار توست

وین جان بر لب آمده در انتظار توست

نیک و بد (فردوسی)

بیا تا جهان را به بد نسپریم

به کوشش همه دست نیکی بریم

نباشد همی نیک و بد پایدار

همان به که نبکی بود یادگار

مرده بودم (محمد علی بهمنی)

من زنده بودم اما انگار مرده بودم
از بس که روزها را با شب شمرده بودم

نوبهاران (صائب)

چنین کز بازگشت نوبهاران شد جوان عالم

چه می شد گر بهار عمر ما هم باز می آمد

یاد جوانی (شهریار)

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند

بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند

همتم تا می رود ساز غزل گیرد به دست

طاقتم اظهار و عجز و ناتوانی می کند