اشک

چشم هایم گر چه استادان پنهان کاری اند                      هر دو را با اشک های خویش رسوا کرده ام

صدای آب (سهراب سپهری)

صدای آب می آید

مگر در نهر تنهایی چه می شویند؟

دم مسیحایی (فاضل نظری)

آه در آینه تنها کدرت خواهد کرد                          آه،دیگر دمت ای دوست مسیحایی نیست

تنها (فاضل نظری)

نمی داند دل تنها میان جمع هم تنهاست                             مرا افکنده در تنگی که نام دیگرش دریاست

عاشق شو (سعدی)

ز عقل اندیشه ها زاید که مردم را بفرساید                       گرت آسودگی باید برو عاشق شو ای عاقل

افسوس (صائب تبریزی)

بر دوستان رفته چه افسوس می خوریم                          ما خود مگر قرار اقامت نهاده ایم؟

نمی از عشق (فاضل نظری)

من از آغاز در خاکم نمی از عشق می بینم                      مرا می ساختند ای کاش از آب و گلی دیگر

استغفار (حمیدرضا برقعی)

من استغفار کردم از نگاه تو، نمی دانم                             اجابت می شود این توبه کردن های با اکراه؟!

شکسته دلی (حافظ)

در کوی ما شکسته دلی می خرند و بس                       بازار خودفروشی از آن سوی دیگر است

آخرش

آخرش بی بر و برگرد مرا خواهی کشت                     عاشقی با اگر و شاید و اما نشود