راست روان (سعدی)

سعدیا راست روان گوی سعادت بردند

راستی کن که به منزل نرود کج رفتار

شب های هجر (شیخ بهایی)

شب های هجر را گذراندیم و زنده ایم

ما را به سخت جانی خود این گمان نبود

گمان مبر (اقبال لاهوری)

گمان مبر که به پایان رسید کار مغان

هزار باده ناخورده در رگ تاک است

نرسیدیم (بیدل دهلوی)

زان جلوه گذشتیم و به خود هم نرسیدیم

ما را چه گنه، خاصیت عجز همین است

گذشت روزگار (رودکی)

هر که نامخت از گذشت روزگار

نیز ناموزد ز هیچ آموزگار

قصد جفا (سعدی)

گر قصد جفا داری اینک من و اینک سر

ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم

بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد

من بعد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم

شرح بی نهایت (حافظ)

این شرح بی نهایت کز زلف یار گفتند

حرفی است از هزاران کاندر حکایت آمد

هزار کوه (پروین اعتصامی)

هزار کوه گرت سد ره شوند، برو

هزار ره گرت از پا درافکنند، بایست

داغ شراب (صائب تبریزی)

از می خمار آن می گلگون ز دل نرفت

داغ شراب را نتوان با شراب شست

چشم پرنیرنگ (حافظ)

با چشم پرنیرنگ او، حافظ مکن آهنگ او

کان طره شبرنگ او بسیار طراری کند