افسانه مژگان (صائب تبریزی)

ضائب امشب نوبت افسانه مژگان اوست

چشم اگر داری به فکر گریه مستانه باش

اوج فلک (سعدی)

تو بر اوج فلک چه دانی چیست

که ندانی که در سرایت کیست

از کوتهی ماست (صائب تبریزی)

تن چیست که با خاک برابر نتوان کرد

از کوتهی ماست که دیوار بلند است

در پای خم (هاتف اصفهانی)

شستم ز می در پای خم دامن ز هر آلودگی

دام نشوید کس چرا، ز آبی بدین آلودگی

می گفت واعظ با کسان، دارد می و شاهد زیان

از هیچ کس نشنیده ام حرفی بدین بیهودگی

بی تو (سعدی)

ای بی تو فراخای جهان بر ما تنگ

ما را به تو فخر است و تو را از ما ننگ

ما با تو به صلحیم و تو را با ما جنگ

آخر بنگویی که دل است این یا سنگ

سکوت (فاضل نظری)

آیینه وار خیره به تنهایی توام

آری سکوت ساده ترین راه گفتگوست

غریب (هوشنگ ابتهاج)

چه غریب ماندی از دل، نه غمی نه غمگساری

نه به انتظار یاری، نه ز یار انتظاری

به غروب این بیابان بنشین غریب و تنها

بنگر وفای یاران که رها کنند یاری

برفت (حافظ)

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت

گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود

بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت

ای دل (خواجوی کرمانی)

ای دل نگفتمت که به چشمش نظر مکن

کز غم چنان شوی که نبینی به خواب، خواب

یاد تو (اخوان ثالث)

آدم یاد تو از دل به برونی فکنم

دل برون گشت ولی یاد تو با ماست هنوز