زمستان است (اخوان ثالث)

هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان

دست ها پنهان، نفس ها ابر، دل ها خسته و غمگین

درختان اسکلت های بلور آجین

زمین دل مرده، سقف آسمان کوتاه

غبار آلوده مهر و ماه

زمستان است

ارجمند (فردوسی)

کسی را که خواهد کند ارجمند

ز پستی بر آرد به چرخ بلند

دگر، مانده اندر بد روزگار

چو نیکی نخواهد بدو روزگار

خاک (سعدی)

گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من

از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم

امروز (ابوسعید)

امروز در این شهر چو من یاری نیست

آورده به بازار و خریداری نیست

مهجوری (حافظ)

ای که مهجوری عشاق روا می داری

عاشقان را ز بر خویش جدا می داری

تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب

به امیدی که در این ره به خدا می داری

بگذرد (عراقی)

عمرم گذشت و یک نفسم بیشتر نماند

خوش باش کز جفای تو، این نیز بگذرد

ای دوست، تو مرا همه دشنام می دهی

من می کنم دعای تو، این نیز بگذرد

سفر کرده (حافظ)

ای که در کوچه معشوقه ما می گذری

برحذر باش که سر می شکند دیوارش

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

عشق (اوحدی مراغه ای)

جهان بر دشمنان بفروش و عشق دوستان بستان

که مقصود از جهان عشق است و باقی سر به سر بازی

آفریده اند (سعید بیابانکی)

چشم تو را اگر چه خمار آفریده اند

آمیزه ای ز شور و شرار آفریده اند

ابنای زمان (حافظ)

نقدها رو بود آیا که عیاری گیرند

تا همه صومعه داران پی کاری گیرند

حافظ ابنای زمان را غم مسکینان نیست

زین میان گر بتوان به که کناری گیرند