یک حرف (فقیر شیرازی)

گفتم که الف، گفت دگر هیچ مگو

در خانه اگر کس است یک حرف بس است

قطع نظر (زرگر اصفهانی)

گر قطع نظر از من بی تاب توان کرد

جز صبر که- آن هم نتوانم- چه توان کرد

بگو (خیام)

ناکرده گنه در این جهان کیست بگو

آن کس که گنه نکرده چون زیست بگو

من بد کنم و تو بد مکافات دهی

پس فرق میان من و تو چیست بگو

حساب (سعدی)

به سکندر نه ملک ماند و نه مال

به فریدون نه تاج ماند و نه تخت

بیش از آن کن حساب خود که تو را

دیگری در حساب گیرد سخت

وفای یاران (هوشنگ ابتهاج)

به غروب این بیابان بنشین غریب و تنها

بنگر وفای یاران که رها کنند یاری ...

زمستان (اخوان ثالث)

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

سرها در گریبان است

قمار (صائب تبریزی)

گیرم ای دوست قمار از همه عالم بردی

دست آخر همه را باخته می باید رفت

وصف (منزوی)

چگونه وصف کنم هیئت غریب تو را

که در کمال ظرافت کمال والایی است

تو از معابد مشرق زمین عظیم تری

کنون شکوه تو و بهت من تماشایی است

حسرت دیدار (سعدی)

دردی از حسرت دیدار تو دارم که طبیب

عاجر آمد که مرا چاره درمان تو نیست

عذاب تنهایی (شفیعی کدکنی)

باید بچشد عذاب تنهایی را

مردی که ز عصر خود فراتر باشد