درد و درمان (مولوی)

دلتنگم و دیدار تو درمان من است

بی رنگ رخت زمانه زندان من است 

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی

آنچه از غم هجران تو بر جان من است

میل وصال (سعدی)

سعدی اگر عاشقی میل وصالت چراست                             هر که دل دوست جست،مصلحت خود نخواست

یاد خدا (قیصر امین پور)

پشت هر کوه بلند سبزه زاری است پر از یاد خدا

و در آن باغ کسی می خواند که خدا هست دگر غصه چرا؟

نقش شیرین

نقش شیرین رود از سنگ ولی ممکن نیست                      که خیال رخش از خاطر فرهاد رود

گوشه چشم (حافظ)

دعای گوشه نشینان بلا بگرداند                        چرا به گوشه چشمی به ما نمی نگری؟

واجب (نجمه زارع)

به دست آور دل من را،چه کارت با دل مردم                      تو واجب را به جا آور چه کارت با مستحب ها

تلخی اوقات (مژگان عباسلو)

بگذار که اوقات تو را تلخ کنم گاه                         شیرینی بسیار خوراک مگسان است

پیر جهان دیده (واعظ قزوینی)

صد حیف که ما پیر جهان دیده نبودیم                            وقتی که رسیدیم به ایام جوانی

توبه کردم (صائب تبریزی)

زاهدم برد به مسجد که مرا توبه دهد                          توبه کردم که نفهمیده به جایی نروم

آرزوی وصل (فاضل نظری)

کاش دست دوستی هرگز نمی دادی به من                   

آرزوی وصل از بیم جدایی بهتر است