عالم فانی (ملا آقا بابای ملایری)

دلا این عالم فانی به یک ارزن نمی ارزد

به دنیا آمدن بر ذلت مردن نمی ارزد

تمام عمر در دنیا اگر شهد و شکر نوشی

به آن یک ساعت تلخی جان کندن نمی ارزد

امید (شیخ بهایی)

همه روز روزه بودن همه شب نماز کردن

همه ساله حج نمودن سفر حجاز کردن

کلید (رنجی تهرانی)

به ناامیدی از این در مرو، امید اینجاست                     فزون تر از عدد قفل ها کلید اینجاست

گناه (فاضل نظری)

تنها گناه ما طمع بخشش تو بود                ما را کرامت تو گنهکار کرده است

نظر (هاتف اصفهانی)

چه شود که به چهره زرد من نظری برای خدا کنی

که اگر کنی ههه درد من تو به یک نظاره دوا کنی

محبوب

ماه از سر شب تو را تماشا می کرد

باران به زمین نام تو انشا می کرد

بر کار دل ما گره انداخت نسیم

وقتی گره زلف تو را وا می کرد

پیراهن یوسف

زلیخاها اگر پیراهنی پاره نمی کردندبه یوسف ها                   که می آموخت رسم بی گناهی را

پریشانم

بسیار پریشانم در گوشه تنهایی                  ای گریه کجا رفتی دیریست نمی آیی

آبروی رفته (حمید مصدق)

گیرم که آب رفته به جوی گردد باز                با آبروی رفته چه باید کرد

دیری است (قیصر امین پور)

دیری است دلم چشم به راهت دارد                       ای عشق سری به خانه ما نزدی