آبروی رفته (حمید مصدق)

گیرم که آب رفته به جوی گردد باز                با آبروی رفته چه باید کرد

دیری است (قیصر امین پور)

دیری است دلم چشم به راهت دارد                       ای عشق سری به خانه ما نزدی

بد ما

هر کس بد ما به خلق گوید

ما چهره ز غم نمی خراشیم

ما نیکی او به خلق گویی

متا هر دو دروغ گفته باشیم

تنهایی (فاضل نظری)

هیچ کس هم صحبت تنهایی یک مرد نیست                خانه ما با بیابان ها چه فرقی می کند؟

سیه چشمان (حافظ)

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد                  قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد

در دیاری (شهریار)

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی                      کاش یا رب که نیفتد به کسی کار کسی

دلدادگی

می رسد روزی که شرط عاشقی دلدادگی است                       آن زمان هر دل فقط یک بار عاشق می شود

سیب سرخ (فاضل نظری)

ای سیب سرخ،غلت زنان در مسیر رود                           یک شهر تا به من برسی عاشقت شدند

دلا بسوز (حافظ)

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند                             نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند

عاشقی (عراقی)

به کدام مذهب است این، به کدام ملت است این

که کشند عاشقی را که تو عاشقم چرایی

به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند

که برون در چه کردی که درون خانه آیی

به قمارخانه رفتم همه پاکباز دیدم

چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی