بهشت (خیام)

گویند بهشت و حور عین خواهد بود

و آنجا می و حور و انگبین خواهد بود

گر ما می و معشوق گزیدیم چه باک

چون عاقبت کار چنین خواهد بود

قافله عمر (خیام)

این قافله عمر عجب می گذرد

دریاب دمی که با طرب می گذرد

ساقی غم فردای حریفان چه خوری

پیش آر پیاله را که شب می گذرد

ای چرخ فلک (خیام)

ای چرخ فلک خرابی از کینه توست

بیدادگری شیوه دیرینه توست

ای خاک اگر سینه تو بشکافند

بس گوهر قیمتی که در سینه توست

فراق یار (حافظ)

شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت                    فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت

به مژگان سیه (حافظ)

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

عاشق و معشوق (حافظ)

میان عاشق و معشوق فرق بسیار است

چو یار ناز نماید شما نیاز کنید

هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق

بر او نمرده به فتوای من نماز کنید

چنگ و عود (حافظ)

دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند                پنهان خورید باده که تعزیر می کنند

بیا

امشب به خلوت دل بارانی ام بیا                فردا که استخاره کنی دیر می شود

خسته (مولوی)

ای ما و صد چو ما پی تو خراب و مست              ما بی تو خسته ایم،تو بی ما چگونه ای؟

رخ یار (حافظ)

ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم              ای بی خبر ز لذت شرب مدام ما