عاشق (رهی معیری)

ساقی بده پیمانه ای زان می که بی خویشم کند              بر حسن شورانگیز تو عاشق تر از پیشم کند

آسودگی (کلیم کاشانی)

ما زنده از آنیم که آرام نگیریم                        موجیم که آسودگی ما عدم ماست

واعظان (حافظ)

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند

چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس

توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند

حافظ دل خسته

بگو حافظ دل خسته ز شیراز بیاید

بنویسد که هنوزم که هنوز است،

چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است؟

چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است؟

خواب شیرین (حزین لاهیجی)

دیشب صدای تیشه از بیستون نیامد                        شاید به خواب "شیرین"فرهاد رفته باشد

بزرگ بینی (فاضل نظری)

رود راهی شد به دریا کوه با اندوه گفت                           می روی اما بدان دریا ز من پایین تر است

نشد (فاضل نظری)

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند...نشد...

شادی (فاضل نظری)

اگر شادی سراغ از ما بگیرد جای حیرت نیست               نشان می جوید از من تا نیاید اشتباه اینجا

عشق (فاضل نظری)

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد

و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دل من در سبدی عشق به نیل تو سپرد

نگهش دار به موسی شدنش می ارزد

خطا (هاتف اصفهانی)

تو شهی و کشور جان تو را تو مهی و ملک جهان تو را

ز ره کرم چه زیان تو را که نظر به حال گدا کنی؟

تو کمان کشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمین

همه غمم بود از همین که خدا نکرده خطا کنی