گیسوان (فاضل نظری)

گیسوان تو شبیه است به شب اما نه                       شب که این قدر نباید به درازا بکشد

جانان (حافظ)

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم

هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه

که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

دریا (مهدی حمیدی)

دریای آبی رنگ چشمانت چه زیباست          آنجا که باید دل به دریا زد همین جاست

طبیب (مهدی فلاح)

زحمت چه می کشی پی درمان ما طبیب      ما به نمی شویم و تو بدنام می شوی

ای عشق (حسین قربانی)

ای عشق مدد کن که به سامان برسیم

چون مزرعه تشنه به باران برسیم

یا من برسم به یار و یا یار به من

یا هر دو بمیریم و به پایان برسیم

یاد

یادت نمی کنم در همه عمر زانکه یاد آن کس کند که دلبرش از یاد رفته باشد .

خیانت (فاضل نظری)

مرا بازیچه خود ساخت چون موسی که دریا را

فراموشش نخواهم کرد چون دریا که موسی را

یار

به هر دیار که رفتم

به هر چمن که رسیدم

به آب دیده نوشتم :

که یار جای تو خالی

دوستی (فاضل نظری)

مگو شرط دوام دوستی ، دوری است باور کن                           همین یک اشتباه از آشنا بیگانه می سازد

رسم محبت (رنجی)

من از چشمان خود آموختم رسم محبت را

که گر عضوی به درد آید به جایش چشم می گرید