جویبار (شفیعی کدکنی)

دریاب لحظه ها را در آبِ جویباران 

بنگر که می روی تو، وین جویبار باقی است

این راز بشنو از من هرگز مگو جهان هیچ

هرگز مگو جهان پوچ، تا انتظار باقی است

عشق (ناصر پروانی)

گویند که یک پله پس از عشق جنون است

انگار پس از عشقِ تو نه، مرحله ای نیست

طبیب (سعدی)

دردی از حسرت دیدار تو دارم که طبیب

عاجز آمد که مرا چاره درمان تو نیست

خاک

چو باید سرانجام بر خاک رفت

خوشا آن که پاک آمد و پاک رفت

آب دیده (حافظ)

غبار غم برود حال خوش شود حافظ

تو آب دیده از این رهگذر دریغ مدار

حسرت (شفیعی کدکنی)

دیری به شوق دیدن فردا گریستم

فردا چو شد به حسرت دیروز زیستم

الا یا ایها الساقی (زشکی)

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

که در دنیای دیوانه به زنجیرند عاقل ها

بگو با طبع خود زشکی که گیرد تا ابد خشکی

قلم های تو هر صد تا پشیزی داشت حاصل ها؟

کیفر فلک (پروین اعتصامی)

سختی کشی ز دهر چو سختی دهی به خلق

در کیفر فلک، غلط و اشتباه نیست

مرد کار دیده (سعدی)

به کارهای گران مرد کار دیده فرست

که شیر شرزه در آرد به زیر خم کمند

جوان اگر چه قوی یال و پیلتن باشد

به جنگ دشمنش از هول بگسلد پیوند

نبرد پیش مصاف آزموده معلوم است

چنان که مسئله شرع پیش دانشمند

بار سفر (فاصل نظری)

یک بار دگر بار سفر بستی و رفتی

تا یاد بگیرم که سفر خوی پرستوست

از کوشش بیهوده خود دست کشیدم

در بستر مرداب چه حاجت به تکاپوست