فراق یار (حافظ)

شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت                    فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت

به مژگان سیه (حافظ)

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

عاشق و معشوق (حافظ)

میان عاشق و معشوق فرق بسیار است

چو یار ناز نماید شما نیاز کنید

هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق

بر او نمرده به فتوای من نماز کنید

چنگ و عود (حافظ)

دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند                پنهان خورید باده که تعزیر می کنند

بیا

امشب به خلوت دل بارانی ام بیا                فردا که استخاره کنی دیر می شود

خسته (مولوی)

ای ما و صد چو ما پی تو خراب و مست              ما بی تو خسته ایم،تو بی ما چگونه ای؟

رخ یار (حافظ)

ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم              ای بی خبر ز لذت شرب مدام ما 

عاشق (رهی معیری)

ساقی بده پیمانه ای زان می که بی خویشم کند              بر حسن شورانگیز تو عاشق تر از پیشم کند

آسودگی (کلیم کاشانی)

ما زنده از آنیم که آرام نگیریم                        موجیم که آسودگی ما عدم ماست

واعظان (حافظ)

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند

چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس

توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می کنند