ناامیدی (شهریار)

نه بلای جان عاشق شب هجرت است تنها

که وصال هم بلای شب انتظار دارد

تو که از می جوانی همه سرخوشی چه دانی

که شراب ناامیدی چقدر خمار دارد

خاک راه (کلیم کاشانی)

مضمون سرنوشت دو عالم جز این نبود

کان سر که خاک راه شد، از آسمان گذشت

در کیش ما تجرد عنقا تمام نیست

در قید نام ماند اگر از نشان گذشت

طریق عشق (صائب تبریزی)

در طریق عشق، خار از پا کشیدن مشکل است

ریشه در دل می کند خاری که در پا می رود

آفتاب (سعید جعفرزاده)

ای که چون رخ می نمایی آفتاب آید برون

آن چنان مستی که از چشمت شراب آید برون

زلفکانت خود حجابی بر نگاهت می کشد

وای از آن روزی که زلفت از حجاب آید برون

صید عشق (سعدی)

عشق صیدی است که تیرت به خطا هم برود

لذتش کنج دلت تا به ابد خواهد ماند

بهار (منوچهر آتشی)

آمد بهار و پیرهن بیشه نو شود

نوتر برآورد گل اگر ریشه نو شود

زیباست روی کاکل سبزت کلاه نور

زیباتر آن که در سرت اندیشه نو شود

همت (حافظ)

همت بلند دار که مردان روزگار

از همت بلند به جایی رسیده اند

نوروز (فردوسی)

همه ساله بخت تو پیروز باد

همه روزگار تو نوروز باد