دل ها (اوحدی)

دل ها بربودند و برفتند سواران 

ما پای به گل در شده زین اشک چو باران

دل ربایانه (صائب تبریزی)

دل ربایانه دگر بر سر ناز آمده ای

از دل من چه به جا مانده که باز آمده ای؟

جوانی (اخوان ثالث)

بیا جوانی خود را به کام دل گذرانیم

که عمر چون سپری شد، پرنده ای است پریده

گرگ و گوسپند (سعدی)

شنیدم گوسپندی را بزرگی

رهانید از دهان و دست گرگی

شبانگه کارد در حلقش بمالید

روان گوسپند از وی بنالید

که از چنگال گرگم در ربودی

چو دیدم عاقبت خود گرگ بودی

داغ عشق (سعدی)

عشق داغی است که تا مرگ نیاید نرود

هر که بر چهره از این داغ نشانی دارد

سعدیا کشتی از این موج به در نتوان برد

که نه بحری است محبت که کرانی دارد