رسم محبت (رنجی)

من از چشمان خود آموختم رسم محبت را

که گر عضوی به درد آید به جایش چشم می گرید

خدایا (قاآنی)

شرمنده از آنیم که در دیر مکافات           اندر خور عفو تو نکردیم گناهی

حالا چرا (شهریار)

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

دریاب (فاضل نظری)

از باغ می برند چراغانیت کنند

تا کاج جشن های زمستانیت کنند

نفس

تازه از عطر نفس های تو فهمیدم چرا                  کارشان رو به کسادی می رود عطارها

بی تفاوت (فاضل نظری)

عاشقم گر نیستی لطفی بکن نفرت بورز                بی تفاوت بودنت هر لحظه آبم می کند

لبخند (متین فروزنده)

لبخند تو را چند صباحی است ندیدم                  یک بار دگر خانه ات آباد بگو "سیب"

نقاش

نقاش زمان چون به دو چشمان تو پرداخت             دیوانه شد از طرز نگاهت قلم انداخت

شور شیرین

بیستون کندن فرهاد نه کاری است شگفت           شور شیرین به سر هر که فتد کوهکن است

یوسف

کاروانی رد نشد تا یوسفی پیدا شود                یک نفر باید زلیخا را بیندازد به چاه