حلقه اقبال (حافظ)

خیال چنبر زلفش فریبت می دهد حافظ

نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی

تواضع دشمن (غنی کشمیری)

بر تواضع های دشمن تکیه کردن ابلهی است

پای بوس سیل از پا افکند دیوار را

زاهد (مولانا)

زاهد بودم ترانه گویم کردی

سر فتنه بزم و باده خویم کردی

سجاده نشین باوقاری بودم

بازیچه کودکان کویم کردی

شاد بزی (خیام)

در دهر هر آن که نیم نانی دارد

از بهر نشست آشیانی دارد

نه خادم کس بود نه مخدوم کسی

گو شاد بزی که خوش جهانی دارد

کام تنگدستان (حافظ)

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر

کز آتش درونم دود از کفن برآید

از حسرت دهانش آید به تنگ جانم

خود کام تنگدستان کی زان دهن برآید 

رنج و گنج (مولانا)

هر که رنجی دید گنجش شد پدید

هر که جدی کرد بر جودی رسید

دفتر دانش (حافظ)

دفتر دانش ما جمله بشویید به می

که فلک دیدم و در قصد دل دانا بود

خوار گردی (عطار)

اگر گرد کسی بسیار گردی

اگر چه بس عزیزی خوار گردی

ز روی کرامت (حافظ)

من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست

تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی

دولت مستعجل (حافظ)

راستی خاتم فیروزه بواسحاقی

خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود

دیدی آن قهقهه کبک خرامان حافظ

که ز سرپنجه شاهین قضا غافل بود