شب های دگر (عماد خراسانی)

گر چه مستیم و خرابیم چو شب های دگر

باز کن ساقی مجلس سر مینای دگر

عهد کردم که دگر می نخورم در همه عمر

به جز از امشب و فردا شب و شب های دگر

باده پیش آر که رفتند از این مکتب راز

اوستادان و فزودند معمای دگر

گر بهشتی است رخ توست نگارا که در آن

می توان کرد به هر لحظه تماشای دگر