بی تو مهتاب شبی (فریدوم مشیری)

بی تو، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

رهرو منزل عشق (حافظ)

ما بدین جا نه پی حشمت و جاه آمده ایم             

از بد حادثه این جا به پناه آمده ایم

رهرو منزل عشقیم و ز سرحد عدم                      

تا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم

یادها

یادها رفتند و ما هم می رویم از یادها                     کی بماند برگ کاهی در میان بادها

یوسف ثانی (حافظ)

گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی                   

چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی

شیرین تر از آنی به شکرخنده که گویم              

ای خسرو خوبان که تو شیرین زمانی

مغرور (حافظ)

ای که دائم به خویش مغروری                             گر تو را عشق نیست معذوری

می خواهمت (قیصر امین پور)

می خواهمت چونان که شب خسته خواب را     

می جویمت چونان که لب تشنه آب را

حتی اگر نباشی می آفرینمت

چونان که التهاب بیابان سراب را                   

درد دل (فاضل نظری)

گفته بودی درد دل کن گاه با هم صحبتی                  

کو رفیق رازداری کو دل پرطاقتی؟

تا نسیم از شرح عشقم باخبرشد مست شد            

غنچه ای در باغ پرپر شد ولی کو غیرتی؟

بس که دامان بهاران گل به گل پژمرده شد                 

باغبان دگیر به فروردین ندارد رغبتی

پیچ و خم زلف (فاضل نظری)

می تواند گره از کار دلم بگشاید                           تو اگر باز کنی پیچ و خم زلفت را

چو دخلت نیست... (سعدی)

چو دخلت نیست خرج آهسته تر کن                        

که می خوانند ملاحان سرودی

اگر باران به کوهستان نبارد                                   

به سالی دجله گردد خشک رودی

آشفته پا (آشفته شیرازی)

آشفته پا ز سلسله زلف او مکش                       عمری که صرف عشق نگردد بطالت است